De lichten gaan uit, de show begint. Met een open blik laat ik komen wat er komt. Als regisseur kijk ik natuurlijk ook met een professioneel oog naar het totaalbeeld. Maar ik let vooral op de blonde haartjes op mijn arm. Gaan ze staan of blijven ze liggen…
Die haartjes komen omhoog als een zanger contact maakt. Ik wil het gevoel hebben dat elk woord gemeend is en elke toon met liefde wordt gezongen. Dat contact krijg je als je bereid bent om de verbinding aan te gaan met wat je zingt en dan voelt wat dat voor jou betekent. Durf je te uiten wat je zingt en mag ik daar getuige van zijn? Als de aandacht naar de inhoud gaat, of dat nu tekst of klank is, kom je ermee in contact. Je hebt nog geen beweging gemaakt en toch ben ik geraakt.
Bewegen of beweging
Voor mij is een concert niet per se geslaagd als er veel ‘beweging’ in zit. Dan bedoel ik dus letterlijk veel bewegingen zoals danspasjes, looplijnen, gebaren of verkleedpartijen. Niet zelden zie ik dat deze keuzes ook afleiden van waar het werkelijk omgaat en het contact in de weg staat.
De beweging van een subtiele move, een aanraking of een blik kan vele malen krachtiger zijn dan meters afleggen op het podium. Niet zelden hoor ik een koorlid met de overtuiging ‘Er moet wel beweging in anders is het statisch of saai!’ Dat is nog maar de vraag…want wie zegt dat dan?
Contact is verbinding
In contact blijven met publiek en daarbij in beweging zijn, is voor iedereen anders haalbaar. Publiek zit helemaal niet te wachten op zangers die zingen en ondertussen in het hoofd bezig zijn om te bedenken waar ze naar toe moeten lopen of straks moeten staan. Je ziet het denken ook heel duidelijk in hun lichaamstaal en ogen terug. Ze zijn niet bij zichzelf, niet in het moment, laat staan in contact met het publiek. En dat is waar het publiek juist wél voor komt...
Wat overblijft is, is gevoel
Natuurlijk wil het oog ook wat, maar ‘wat’ ziet er voor elk koor anders uit. En ‘wat’ betekent voor iedereen iets anders. Het publiek gaat uiteindelijk naar huis met een gevoel. Een beweging versterkt dat gevoel, maar zonder gevoel heeft de beweging geen effect en wordt ook niet onthouden. Een koor dat in verbinding staat met de muziek, met elkaar, plezier ervaart en dat deelt met publiek, is het allermooiste om te zien en te horen.
Wees op het podium onbevangen zoals een kind in een speeltuin, dan komt de beweging vanzelf tot stand. Dán gaan de haartjes op mijn arm omhoog en zit ik met kippenvel op het puntje van de stoel :-)
Liefs,
Bianca